Νικολόπουλος Χρήστος !

Από τους τελευταίους «της φυλής των λαϊκών συνθετών
Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για τον κορυφαίο –με όλη την σημασία της λέξης και για πολλούς και διαφορετικούς λόγους μαζί- λαϊκό δημιουργό των σύγχρονων καιρών. 50 χρόνια δισκογραφία, δεκάδες ολοκληρωμένοι δίσκοι που φέρουν τη σφραγίδα του και εκατοντάδες σκόρπια τραγούδια συγκροτούν μια μοναδική σε όγκο αλλά και αξία εργογραφία.


Ο Χρήστος Νικολόπουλος γεννήθηκε το 1947 στο Καψοχώρι της Αλεξάνδρειας του Νομού Ημαθίας. Από την παιδική του ηλικία αισθάνθηκε το κάλεσμα της πρώτης και μεγαλύτερης αγάπης του. Η μουσική τον είχε κερδίσει, όπου κι αν άκουγε οργανοπαίχτες σαν να τον τράβαγε μαγνήτης ,βρισκόταν δίπλα τους.
Από την πρώτη στιγμή έμαθε να αγαπά οτιδήποτε μουσικό. Άκουγε πολύ ράδιο.Τα πρώτα του ακούσματα είχαν σαφέστατα ρίζες της Ελληνικής μουσικής παράδοσης.


Με το πρώτο του μπουζούκι στα χέρια σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών βρέθηκε για πέντε μήνες κοντά σε ένα δάσκαλο. Αν και αρίστευσε στο διάβασμα του πενταγράμμου αισθάνθηκε πως τα μυστικά του οργάνου που διάλεξε θα τα μάθαινε μόνο αυτοδίδακτα. Αρχισε να μελετάει ατελείωτες ώρες με το μπουζούκι του.


Πολύ γρήγορα ο Χρήστος Νικολόπουλος άρχισε να γίνεται ένας δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Για λόγους βιοποριστικούς με σκοπό να βοηθήσει την φτωχή οικογένειά του ασχολήθηκε επαγγελματικά παίζοντας σε όλη την περιφέρεια της πατρίδας του, σε κέντρα, γιορτές, γάμους, πανηγύρια κλπ.



Το 1963, σε μικρή ηλικία, κατέβηκε στην Αθήνα. Υπήρχε τότε, το καφενείο των μουσικών στην Ομόνοια. Εκεί, γνώρισε διάφορους μουσικούς και άρχισε να παίζει σε ηχογραφήσεις διαφόρων δίσκων μικρών εταιριών. Αργότερα, ο Στέλιος Ζαφειρίου, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, τον άκουσε και του πρότεινε να παίζουν μαζί στις :nχογραφήσεις.


Ο Χ. Νικολόπουλος πια άρχισε να δημιουργεί όνομα στο χώρο των μουσικών και τραγουδιστών της Αθήνας ενώ όλοι μιλούσαν για το μεγάλο ταλέντο του και παράλληλα για την σεμνότητά του. Το 1964 δούλεψε με τον Μ. Αγγελόπουλο πολύ σημαντικό τραγουδιστή που εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Κατόπιν ο μουσικός Π. Ιατρού τον σύστησε στο Στέλιο Καζαντζίδη όπου και δούλεψε μαζί του τα τελευταία χρόνια των εμφανίσεων του, δηλαδή τι 1965-66 όπου και πήγαν σε περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία και σε όλη την Ελλάδα.


Ο Χρήστος Νικολόπουλος συνέχισε την πορεία του, ενώ όλα έδειχναν ότι ήταν πια περιζήτητος. Εν τω μεταξύ είχε την τύχη να γνωρίσει και να δουλέψει σχεδόν με όλους τους ρεμπέτες της εποχής (Β. Τσιτσάνη, Γ. Παπαϊωάννου, Γ. Κυριαζή, Μ. Βαμβακάρη, Σ. Κουγιουμτζή). Αργότερα, δούλεψε για μία σεζόν 1969-70 με το Μ. Χιώτη, όπου, όπως λέει ο ίδιος, ήταν σαν να πήρε το δίπλωμα μαζί του, διότι, ως γνωστό τουλάχιστον, οι παλαιότεροι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού είχαν σαν ίνδαλμα τον Μ. Χιώτη. Να σημειώσετε ότι ο Μ. Χιώτης εκφραζόταν με τα καλύτερα λόγια για το Χρήστο. Επίσης, αργότερα ο Χ. Νικολόπουλος υπήρξε αχώριστος συνεργάτης στο στούντιο με τον Γ. Ζαμπέτα. Μάλιστα σε αφιέρωσή του ο Γ. Ζαμπέτας αποκαλεί το Χρήστο γιο του.




Ο Χρήστος, από τα πρώτα χρόνια άρχιζε να χτίζει το δικό του μέλλον. Συνόδεψε όλους τους Έλληνες τραγουδιστές της εποχής: Π. Πάνου, Κ. Γκρέϋ, Γ. Λύδια, Γ. Μπιθικώτση, Μαρινέλλα, Γ. Πουλόπουλο, Σ. Διονυσίου, Τ. Βοσκόπουλο, Γ. Νταλάρα (15 χρόνια σχεδόν μαζί). Πολλά χρόνια με την Χ. Αλεξίου και με πολλούς άλλους. Στο στούντιο, στις ηχογραφήσεις, έπαιξε τουλάχιστον επί 20 χρόνια στο 80% της ελληνικής δισκογραφίας.
Έπαιξε μπουζούκι σχεδόν σε όλα τα τραγούδια όλων των μεγάλων δημιουργών (Δ. Καλδάρα, Γ. Μητσάκη, Θ. Δερβενιώτη, Μ. Μπακάλη, Γ. Ζαμπέτα, Μ. Θεοδωράκη, Δ. Πάνου, Γ. Σπανού, Β. Τσιτσάνη, Μ. Λοιζου, Μ. Πλέσσα, Δ. Μούτση κ.ά.).
 Τα πρώτα τραγούδια θα έρθουν τέλη του ΄60, με το«Νυχτερίδες κι αράχνες» τραγουδισμένο από τον Σ. Καζαντζίδη το ΄69, να ξαφνιάζει. Θα ακολουθήσουν τραγούδια κλασσικά πιά, παρότι της πρώιμης περιόδου, όπως «Στο Σταυροδρόμι» με τον Π. Γαβαλά, ή το«Νύχτα στάσου» σε στίχους Πυθαγόρα το ‘72 με τη Λ. Διαμάντη. Το 1975, σημαδεύεται από την συνεργασία με τον Σ. Καζαντζίδη στο «Υπάρχω», από τις καλύτερες στιγμές του τραγουδιστή και οριακή για την εξέλιξη του Χ. Νικολόπουλου.
Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια τα LP: «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει» - Γ. Νταλάρας - Γλυκερία - Δ. Κοντογιάwης σε στίχους Ν. Ρασούλη. Μαζί με τον Ρασούλη έγραψαν επίσης άλλα 2 LP, τα: «Παίξε Χρήστο επειγόντως» με την Ελένη Βιτάλη, με τραγούδια όπως «Οι νταλίκες» με τον Γ. Σαρρή και την Χ. Αλεξίου, «Όλοι δικοί μας ήμαστε» με διάφορους καλλιτέχνες.
Στη συνέχεια: «ο Σαλονικιός» με τον Στράτο Διονυσίου και στίχους του Λ. Παπαδόπουλου (ρεκόρ πωλήσεων). Με τον Λ. Παπαδόπουλο συνεργάστηκαν για άλλα 5 - 6 LP όπως: «Αγάπη όλο ζήλια» με το Λ. Βελλή με τραγούδια όπως: «Το βραδάκι», «Συλλαβιστά¬Ψιθυριστά» με το Λ. Βελλή, «Μη μιλάς μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς» (ρεκόρ πωλήσεων 1989 250.000 δίσκους), «Η Νύχτα θέλει έρωτα» με τον Λ. Παπαδόπουλο και την Χ. Αλεξίου, «Τραγούδια με τους φίλους μου», σε στίχους του Λ.Χαψιάδη.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι πρώτη φορά, για εκείνη την εποχή, κατάφερε ένας συνθέτης να συγκεντρώσει 11 τραγουδιστές σε ένα LP (Γ. Νταλάρας, Μ. Μητσιάς, Σ. Διονυσίου, Ε. Βιτάλη, Διονύσης Θεοδόσης, Δ. Γαλάνη, Γ. Πάριο ς, Χ. Αλεξίου, Μ. Βάσσου, Λ. Διαμάντη, Μ. Αγγελόπουλος) και ένα τραγούδι το τραγουδάει ο ίδιος (είναι η πρώτη φορά). Στη συνέχεια, πρόσφατα (2004) το επανέλαβε με το LP «Δική μου η χαρά» (Π. Τερζής, Κ. Μακεδόνας, Α. Ρέμος, Δ. Μητροπάνος, Ε. Βιτάλη, Γ. Μαρίνος, Κ. Δόξας, Γ. Μαργαρίτης, Γλυκερία, Μαριώ και τρία τραγούδια τραγουδάει ο ίδιος).

Άλλα LP: του μεγαλου συνθετη είναι ¨

«Μεθυσμένα τραγούδια», με τον Γ. Νταλάρα «Βραδιάζει» με το Σ. Καζαντζίδη (ρεκόρ πωλήσεων) «Λέω» με το Πασχάλη Τερζή, «Μίλα μου στον ενικό» με τον Πασχάλη Τερζή, «Ξημέρωμα 1 ης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ.», ένας δίσκος που είχε τις καλύτερες κριτικές και τραγουδούν: Μ. Λιδάκης, Μ. Δημητριάδης, Ε. Τσαλιγοπούλου, Αρλέτα και ο Χρήστος Νικολόπουλος σε 3 τραγούδια. Μεγάλη επιτυχία του LP ήταν το τραγούδι «στων αγγέλων τα μπουζούκια».

«Πάμε για ορθοπεταλιές» με τον Κ. Μακεδόνα σε στίχους Α. Δαβαράκη, «Ψίθυροι καρδιάς» με τους: Δ. Μπάση, Εφ. Χαρίδου σε στίχους Ε. Γιανατσούλια (από το γνωστό σήριαλ (ρεκόρ πωλήσεων). Μεγάλη επιτυχία του LP ήταν το ομώνυμο «Ψίθυροι καρδιάς».

«Ανθη Ευλαβείας», που τραγουδά ο ίδιος ο συνθέτης με μικρές συμμετοχές σε ένα τραγούδι η Ε. Αρβανιτάκη, η Γλυκερία (μία εξαίρετη έκδοση που ο Χρήστος θεωρεί σημαντική ως το πρώτο του προσωπικό album).

«Τώρα μένω μόνος μου» σε στίχους Α. Δαβαράκη - Ε. Πανατσούλια και τραγούδι Δ. Μπάσης. Η πιο πρόσφατη δισκογραφική συνεργασία του είναι στα πλαίσια του Tu/Soundtrack, «Μη μου λες αντίο» (Μ. Μανουσάκη) σε στίχους Ελένης Γιανατσούλια. Τραγουδούν ο Κώστας Μακεδόνας και η Ραλία Χριστίδου. Επίσης ο Χρήστος μελοποίησε και ορχηστικά LP'S με πρωταγωνιστικό όργανο το μπουζούκι αλλά πάντα με πρωτοποριακές εvορχηστρώσεις και ηχοχρώματα. Αυτά είναι:

«Λαϊκά περάσματα», «Ανατολικά της Ευρώπης», «Δρόμοι της Ανατολής», «Ελλήνων Πάθη», «Κυκλάμινα του Ολύμπου» με μουσικά θέματα σε διάλογο με τα χάλκινα (συμμετέχει η μπάντα της Φλώρινας). Ένα ακόμη ορχηστρικό LP και στα πλαίσια της πρώτης συνεργασίας με το γιο του Βασίλη είναι το «Όταν η βροχή».
Από το 1985 ο Νικολόπουλος με την ορχήστρα του λαμβάνει μέρος σε συναυλίες και σε επιλεγμένους χώρους κάνοντας έως σήμερα έντονη την παρουσία του στο χώρο της Ελληνικής μουσικής.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος έχει γράψει μέχρι τώρα γύρω στα 1800 τραγούδια και μέχρι σήμερα θεωρείται ο πολυγραφότερος συνθέτης με τις μεγαλύτερες σε αριθμό επιτυχίες στην Ελλάδα. Θεωρείται, ιστορικά, ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης της εποχής στο μπουζούκι και επίσης συνεχιστής του αξέχαστου Μ. Χιώτη, γεγονότα που μέχρι σήμερα αποδεικνύει κάθε φορά, όπου και αν παίξει.

Το συνολικό συνθετικό έργο του Χρ. Νικολόπουλου είναι πραγματικά ιδιαίτερα μεγάλο καθώς επίσης και οι συμμετοχές που έχει κάμει σε LP διαφόρων καλλιτεχνών. Πολλές από αυτές δυστυχώς δεν υπάρχουν πια παρά σε συλλεκτικές φόρμες, καθώς κυκλοφόρησαν σε δισκάκια βινυλίου και σε δισκογραφικές εταιρείες που δεν υπάρχουν σήμερα.
Οι συμμετοχές του ως μουσικός/δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, λέγεται ότι ξεπερνούν κάθε άλλον μουσικοσυνθέτη στη χώρα. Διεκδικεί το ρεκόρ έως σήμερα έχοντας στο ενεργητικό του πολύ περισσότερα από 20.000 τραγούδια (playbacks/recordings) σε αναρίθμητα LP'S, συλλογές κλπ. Τα περισσότερα από αυτά είναι καταχωρημένα σε δισκογραφικές κυκλοφορίες της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Τέλος, οι χρυσοί δίσκοι του Χρ. Νικολόπουλου ξεπερνούν τους 25.