ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ !

Υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους λαϊκούς τραγουδιστές των τελευταίων δεκαετιών .
Μια σπουδαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου , με σημαντική διαδρομή στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού.

Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι , ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού.
Ζαμπέτας , Θεοδωράκης , Μούτσης , Καλδάρας , Παπαδόπουλος , Τοκάς , Παπαβασιλείου , Μουσαφίρης , Νικολόπουλος , Σπανός  ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά , χτιζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Αύγουστου το 1948 στην ΑΓΙΑ ΜΟΝΗ στα ΤΡΙΚΑΛΑ.
Δύσκολα παιδικά χρόνια  , μεγάλωσε χωρίς πατέρα .
Δεν τον είχε δει ποτέ από τότε που γεννήθηκε παρά μόνο τον γνώρισε για πρώτη φορά όταν είχε ήδη γίνει 29 ετών.
Μέχρι τα 16 του χρόνια νόμιζε ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε στον εμφύλιο , μέχρι που έφτασε ένα γράμμα που έλεγε ότι ζεύσε στη Ρουμανία.

Δύσκολα χρόνια και από τότε αναγκάστηκε να δουλεύει για να βοηθήσει την οικογένεια του , ως σερβιτόρος πρώτα και μετά στις κορδέλες κοπής ξύλων για να βγάλει έτσι τη τρίτη γυμνασίου το 1964 και να πάρει την δύσκολη απόφαση να μεταβεί στην Αθήνα , να ζήσει με το θειο του και προτού τελειώσει το γυμνάσιο να αρχίσει να  εργάζεται ως τραγουδιστής.

Μετά από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση που τυχαία τον άκουσε και τον πίστεψε, επισκεφτετε την Κολούμπια όπου εκεί η γνωριμία του με τον Γιώργο Ζαμπέτα θα τον βρει να δουλεύει δίπλα του στα ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ.

Σημαδιακή χρονιά για τον αοιδό με τη σπάνια λαϊκή φωνή ήταν το 1966, όταν και συναντιέται για πρώτη φόρα με τον Μίκη Θεοδωράκη , ο οποίος τον καλεί να ερμηνεύσει μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί», σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Και να έρθει το 1967 το πρώτο 45αρη με το τραγούδι Θεσσαλονίκη. Είχε φυσικά προηγηθεί το τραγούδι ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Στην πορεία που χάραξε στο δρόμο του τραγουδιού, το 1972 είναι ένας σημαντικός σταθμός. Κυκλοφορεί «Ο Άγιος Φεβρουάριος» σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, ένα έργο που συγκαταλέγεται στα κλασικά της ελληνικής δισκογραφίας. Ακολουθούν τα αγαπημένα «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου.

Τον Ιούλιο του 1999, ο Μητροπάνος και ο Μούτσης θα ξαναβρεθούν επί σκηνής στο Ηρώδειο με την Δήμητρα Γαλάνη και την σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου για δυο μουσικές βραδιές στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Οι συναυλιες ηχογραφουντε
ζωντανά και κυκλοφορούν σε διπλό CD δύο μήνες αργότερα. Ακολουθούν «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.

Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου (με το τραγούδι "Για να σ' εκδικηθώ") και Νίκου Πορτοκάλογλου ("Κλείνω κι έρχομαι") αναδεικνύουν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προαναγγέλλουν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που θα οδηγήσει σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Οι συνεργασίες με το Μάριο Τόκα και το Φίλιππο Γράψα ("Η εθνική μας μοναξιά" και "Παρέα με έναν ήλιο") συνδυάζουν τη λαϊκή υφή και συναίσθημα με τη πιο βαθιά έννοια στίχων και τη χρησιμοποίηση λέξεων πιο επιτηδευμένων. Παράλληλα, η απήχηση των τραγουδιών στην κοινωνία και η εμπορική επιτυχία αναδεικνύουν αυτές τις δημιουργίες ως εργαλεία αλλά και συμπτώματα της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.

Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο "έντεχνες" διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
Ένας από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’90(αν όχι ο καλύτερος),είναι ο κύκλος τραγουδιών «Στου αιώνα την παράγκα» με ερμηνευτή το Δημήτρη Μητροπάνο και συνθέτη το Θάνο Μικρούτσικο.Αυτός ο δίσκος σε στίχους Άλκη Αλκαίου,Λίνας Νικολακοπούλου,Κώστα Λαχά, Γιώργου Κακουλίδη αποτελεί ορόσημο σε μια δεκαετία,όπου το ελληνικό τραγούδι δείχνει τα πρώτα σοβαρά σημάδια παρακμής και εκφυλισμού του.
Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία των δυο σπουδαίων καλλιτεχνών στη δισκογραφία,η οποία είναι σημαντική και για τους δυο,καθώς ο μεν Μικρούτσικος προσδίδει στο έργο του ένα πιο «λαϊκό πρόσωπο»,ο δε Μητροπάνος επιτελεί τη στροφή του(είχε αρχίσει στις συνεργασίες του με το Μάριο Τόκα) στο λεγόμενο εντεχνο-λαϊκό τραγούδι,καθώς αφήνει σε καθοριστικό βαθμό το κλασικό ύφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80.Ο δίσκος αναμενόμενα είχε μεγάλη επιτυχία,έγινε πλατινένιος προσεγγίζοντας τις 140.000 πωλήσεις,κυκλοφορώντας σε cd,αλλά και σε βινύλιο.

Ο Μητροπάνος συνεχίζει στα ίδια μονοπάτια, με τραγούδια των Μικρούτσικου, Κορακάκη, Μουκίδη, Παπαδημητρίου κ.α. στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000. Από τις τελευταίες δουλειές του Θεσσαλού αοιδού, ξεχωρίζει το "Πες μου τ' άληθινά σου σε μουσική Στέφανου Κορκολή και στίχους Ελεάνας Βραχάλη και Νίκου Μωραΐτη, αλλά και η ζωντανή ηχογράφηση "Υπάρχει και το ζεϊμπέκικο", από το πρόγραμμα - ωδή στον εθνικό χορό της Ελλάδας μαζί με τους Θέμη Αδαμαντίδη και Δημήτρη Μπάση, καθώς επίσης και ο δίσκος "Στη Διαπασών", ο οποίος περιέχει 12 λαϊκά τραγούδια και μια μπλουζ μπαλάντα. Από τα τραγούδια του δίσκου ξεχωρίζει το τραγούδι "Η εκδρομή" του Γιάννη Μηλιώκα, το οποίο γράφτηκε για την επιστροφή του ερμηνευτή στη δισκογραφία μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Η πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου, ήταν η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο (Σεπτέμβριος 2009), αποτελούμενη από 2 CD με τον τίτλο "Τα τραγούδια της ζωής μου".

Στις 17 Απριλίου του 2012, η σπουδαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου σίγησε για πάντα, «βυθίζοντας» στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα.
 Η απώλεια του Δημήτρη Μητροπάνου δεν καθιστά μόνο την τέχνη πιο φτωχή. Η Ελλάδα και ο ελληνισμος εχάσε  ένα ζωντανό σύμβολο, ένα κομμάτι της συλλογικής της συνείδησης, ένα χαρακτηριστικό χρώμα από τον ήχο της.

Ευτύχησε στο διάστημα της καριέρας του να ερμηνεύσει όχι μόνο μεγάλους συνθέτες , ποιητές και στιχουργούς αλλά κυρίως τα τραγούδια τους να τα κάνει δικά του.
Απλός , δωρικός , ουσιαστικός ,χωρίς τερτίπια και κόλπα  , δώρισε τη φωνή του στα τραγούδια και κυρίως στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.
Διακρίθηκε για την ευχέρεια του όχι μόνο να χρωματίζει πλούσια τα τραγούδια που του ανάθεταν οι συνθέτες να ερμηνεύσει , αλλά και να διεισδύει βαθιά στον συναισθηματικό κόσμο των ακροατών του.